Karol Czejarek, ur. 11 sierpnia 1939 roku w Berlinie. Mama Maria - z domu Mellin (pochodziła z Ahrbergen - miasteczka między Hildesheim a Hannoverem), tata, Roman pochodził z Zabrza. Do roku 1948 rodzina mieszkała w Niemczech. W szkole i na ulicy mówili po niemiecku, a w domu po polsku. Jego ojciec, Roman, chcąc służyć Polsce kultywował polską mowę i tradycje. W roku 1948 rodzina przyjechała do Szczecina. Roman Czejarek nie mogąc uczestniczyć tworzeniu Uniwersytetu Szczecińskiego, musiał znaleźć sobie inną pracę. Ze względu na nieprzychylność ówczesnej władzy musiał pracować na drugorzędnych miejscach pracy. Roman Czejarek umarł na zapalenie płuc w listopadzie 1953 roku w wieku zaledwie czterdziestu lat. Karol musiał podjąć pracę i przejąć obowiązki głowy rodziny, aby rodzina miała środki do życia. Do dzisiaj często wspomina, że w tamtym czasie często był głodny. Matka jako rodowita Niemka, nie mogła znaleźć pracy i w 1957 roku, w ramach łączenia rodzin, wraz z siostrą - Annemarie wyjechały do RFN.
Wielką pasją Karola było kolarstwo. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ub. wieku, był w krajowej czołówce - przede wszystkim na torze, ale i na szosie, w przełajach oraz wyścigach „za motorami”, bo wtedy jeździło się „wszystko”. Nie było jeszcze dzisiejszych dyscyplin kolarstwa. Wygrywał wiele wyścigów. Zdobył wiele nagród, m.in. drużynowe mistrzostwo Polski na 2000 m., był także wicemistrzem na 4 tys. na torze. Zdobył też indywidualne mistrzostwo okręgu na 1 km na torze oraz jeździł na czas na szosie. Niespełnionym marzeniem Karola był, popularny wówczas, Wyścig Pokoju i Igrzyska Olimpijskie w 1960 roku w Rzymie. Celów tych – niestety – nie udało mu się osiągnąć z powodu trudności w otrzymaniu paszportu. Karol Czejarek pracę zawodową rozpoczął zaraz po maturze 1 sierpnia 1956 roku. W księgarni „Klubowej” przy al. Jedności Narodowej 5 przeszedł wszystkie stopnie księgarskie – od praktykanta, młodszego księgarza, księgarza aż do st. księgarza. Po jakimś czasie został z-cą, a potem kierownikiem księgarni. Jednocześnie studiował zaocznie księgarstwo w Szkole Handlowej w Poznaniu, a po odbyciu czynnej służby wojskowej (1959-1961) – germanistykę na UAM w Poznaniu. Do 1966 pracował w P.P. "Domu Książki". W latach 1959-1961 odbył czynną służbę wojskową. Karol Czejarek prowadził kilka stałych rubryk w szczecińskich gazetach m.in. w „Głosie Szczecińskim” – „Kronikę STK” i „Zza Odry i Łaby”.
1 stycznia 1966 roku odszedł do Szczecińskiego Towarzystwa Kultury (STK), gdzie podczas II Sejmiku Ziemi Szczecińskiej został wybrany do Zarządu i pełnił tam funkcję sekretarza. W 1970 roku, w Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie, otrzymał i pełnił kierownicze stanowisko w Wydziale Kultury do września 1973 roku.
Karol Czejarek był współinicjatorem Zjazdów Pisarzy Ziem Zachodnich i Północnych, Pisarzy Marynistów, Festiwalu Krótkometrażowych Filmów Morskich, Festiwalu Współczesnego Malarstwa Polskiego. Będąc w komitecie organizacyjnym FAMA zachęcał uczestników do udziału w wydarzeniach artystycznych organizowanych przez cały okres letni na Wybrzeżu. Był też w komitetach organizacyjnych Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Organowej i Kameralnej w Kamieniu Pomorskim i Międzynarodowego Festiwalu Pieśni Chóralnej zainicjowanego w 1966 roku przez Jana Szyrockiego w Międzyzdrojach. Był współinicjatorem konkursu „Dzieje szczecińskich rodzin”, powstania Teatru Muzycznego na Zamku i innych – w tym regionalnych towarzystw społeczno-kulturalnych, rozwoju ognisk artystycznych i szkolnictwa artystycznego, środowisk twórczych, wydawnictw regionalnych. Był rzecznikiem powstania Punktu Konsultacyjnego Uniwersytetu Poznańskiego w Szczecinie (który stał się zalążkiem dzisiejszego Uniwersytetu Szczecińskiego).
W Składnicy Księgarskiej Karol Czejarek pracował do 15 października 1977 roku. Dzięki prowadzonym inicjatywom upowszechniania książki błyskawicznie awansował. Od października 1977 do marca 1981 roku pracował w Centralnym Ośrodku Upowszechniania Kultury, gdzie piastował funkcję dyrektora. W tym samym roku objął stanowisko dyrektora Departamentu Plastyki w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Pracował tam do końca grudnia 1984 roku. W styczniu 1985 roku z inicjatywy władz Warszawy objął stanowisko dyrektora Wydziału Kultury Urzędu Miasta, z którego za ministra Aleksandra Krawczuka awansował w 1988 roku na dyrektora Departamentu Książki w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Pełnił tę funkcję do 31 sierpnia 1990 roku. W 1988 roku na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Szczecińskiego Karol Czejarek obronił pracę doktorską pt. „Proza Anny Seghers: problematyka bohatera zaangażowanego: (Prosa von Anna Seghers. Problematik und Typus eines engagierten Helden)”.
Od października 1990 roku został zatrudniony na Uniwersytecie Warszawskim jako st. wykładowca w Nauczycielskim Kolegium Języka Niemieckiego, a od października 1994 do przejścia na emeryturę (w maju 2016) był adiunktem i kier. Zakładu Kulturoznawstwa Stosowanego w Instytucie Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego (UW).
Równolegle z pracą na UW i w Akademii Hutniczej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku był nauczycielem języka niemieckiego w liceach.
Karol współpracuje z saksońskim stowarzyszeniem „ost-west-forum Gut Goedelitz”. Jest autorem m.in. monografii o Annie Seghers, książki „Nazizm, wojna i III Rzesza w powieściach Hansa Hellmuta Kirsta”; także tłumaczem 10 jego powieści „Gramatyki niemieckiej dla ciebie” „Collins German Grammar” i „Collins German Verb”. Wspólnie z T. G. Pszczółkowskim, A. Warakomską, K. Garczewskim i A. Schmidtem zainicjował powstanie publikacji „Historia pamięcią pisana. Biografie polsko-niemieckie” (cz. I - Pułtusk 2014, cz. II Pułtusk 2017), której został redaktorem.

Miateriał przygotowano na podstawie wspomnień Karola Czejarka oraz:
Życie niemiecko-polskie prof. Karola Czejarka (Autorka: Pani Maria Jaremek na spotkaniu w Książnicy wyraziła zgodę na upowszechnienie zawartych na stronie informacji); oraz
Karol Czejarek oraz
W pogoni za żółtą koszulką